Lekas logo

Οξεία Μικροβιακή Προστατίτιδα (τύπος I)

[content_table]

ΟΡΙΣΜΟΣ

Ως οξεία μικροβιακή προστατίτιδα καλείται η φλεγμονή του προστάτη αδένα, η οποία προκαλείται από κάποιο μικρόβιο και εμφανίζεται με απότομη έναρξη των συμπτωμάτων τα οποία είναι ιδιαίτερα έντονα και θορυβώδη.

ΑΙΤΙΑ

Το συνηθέστερο αίτιο είναι το Escherichia Coli, το οποίο συνήθως μεταφέρεται από την ουρήθρα στον προστάτη μετά από σεξουαλική επαφή ή από φλεγμονές της βαλάνου. Επίσης σε ηλικιωμένους ασθενείς που εμφανίζουν υποτροπιάζουσες επιδιδυμίτιδες, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο και εμφάνισης οξείας προστατίτιδας με μεταφορά του παθογόνου παράγοντα από τους εκφορητικούς πόρους. Άλλα αίτια είναι η κλεμπσιέλλα, ο πρωτέας, ο εντερόκοκκος και ψευδομονάδα. Ένας άλλος τρόπος μετάδοσης μικροβίου στον προστάτη αδένα, ο οποίος είναι πάρα πολύ σπάνιος και εμφανίζεται συνήθως σε ασθενείς με ανοσοκαταστολή, είναι αιματογενώς και λεμφογενώς.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Η οξεία μικροβιακή προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από απότομη έναρξη των συμπτωμάτων, τα οποία ποικίλλουν από:

πυρετό (>38) με ρίγος

  • δυσουρία
  • συχνουρία
  • επιτακτική ούρηση
  • αιματουρία
  • δυσκολία στην ούρηση ή ακόμα και επίσχεση ούρων
  • αρθραλγία, μυαλγία
  • αίσθημα κόπωσης και γενικά αδυναμία του ασθενούς.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εικόνα και στα εργαστηριακά ευρήματα με τα τελευταία να χαρακτηρίζονται από:

  • Πυοσφαίρια και ερυθρά στη γενική ούρων
  • λευκοκυττάρωση και πολυμορφoπυρήνωση στη γενική αίματος
  • μεγάλη αύξηση της ταχύτητας καθίζησης ερυθρών
  • αύξηση της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης
  •  αύξηση των διαστάσεων του προστάτη στο υπερηχογράφημα

Στη δακτυλική εξέταση ο προστάτης παρουσιάζεται επώδυνος, οιδηματώδης και θερμός στην αφή, ενώ σε περίπτωση αποστήματος παρουσιάζει χαρακτηριστικό κλυδασμό.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Οξεία επίσχεση ούρων

  • Απόστημα του προστάτη
  • Οξεία πυελονεφρίτιδα (από αιματογενή διασπορά)
  • Οξεία επιδιδυμίτιδα
  • Μικροβιαιμία
  • Σήψη και σηπτικό shock.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η φλεγμονή αυτή, όπως άλλωστε προδίδει και ο χαρακτηρισμός της, είναι οξεία και ως εκ τούτου ο θεράπων ιατρός θα κρίνει πότε ο ασθενής, ανάλογα με τη βαρύτητα της καταστάσεως του πρέπει να νοσηλευτεί ή μη σε νοσοκομείο. Πρέπει να τονιστεί ότι σε αυτού του είδους την προστατίτιδα η θεραπεία πρέπει να είναι άμεση και επιθετική, με σκοπό την όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση. Πρέπει να τονιστεί ότι σε περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν μπορεί να ουρήσει και παρουσιάζει επίσχεση ούρων, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η τοποθέτηση καθετήρα από την ουρήθρα γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε σήψη. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ουρολόγος είναι προτιμότερο να τοποθετεί υπερηβικό καθετήρα, τον οποίο και αφαιρεί μετά το πέρας της αγωγής. Επίσης, για το ίδιο ακριβώς λόγο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ και η έντονη μάλαξη του προστάτη.

Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν είναι τα ακόλουθα:

  • Καλή ενυδάτωση του ασθενή.
  • Παρεντερική χορήγηση αντιβιοτικών πρέπει να εφαρμόζεται άμεσα μετά τη λήψη των πρώτων αποτελεσμάτων. Ο συνδυασμός κινολόνης και αμινογλυκοσίδης παρεντερικά αποτελεί τη θεραπεία εκλογής.
  • Χορήγηση αντιφλεγμονωδών και υπακτικών.
  • Μετά την αντιμετώπιση της οξείας φάσης και αφού υποχωρήσει ο πυρετός και τα δυσουρικά ενοχλήματα, ο ασθενής λαμβάνει αντιβίωση από το στόμα, με φάρμακο εκλογής τις κινολόνες και για χρονικό διάστημα από 4-6 εβδομάδες.
  • Χορήγηση α-blocker για βελτίωση της ούρησης ιδιαίτερα σε ασθενείς με υπόλειμμα ούρων.

Πρέπει να επισημανθεί ότι η χορήγηση της αγωγής δεν θα πρέπει να γίνεται για χρονικό διάστημα λιγότερο του μήνα γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μη εκρίζωσης του αιτίου και μετατροπή της οξείας σε χρόνια προστατίτιδα. Έτσι, ο ουρολόγος θα πρέπει να εξηγεί στον ασθενή ότι μπορεί τα συμπτώματα να υποχωρήσουν σχετικά σύντομα μετά την έναρξη της αγωγής, αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να διακοπεί αυτή, γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον.