Υπογοναδισμός
Τι είναι ο υπογοναδισμός;
Ο υπογοναδισμός αναφέρεται σε μια κατάσταση όπου υπάρχει ελλιπής παραγωγή τεστοστερόνης, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των αρσενικών φυλετικών χαρακτηριστικών και τη γονιμότητα. Αυτή η κατάσταση μπορεί να υπάρχει από την γέννηση ή να αναπτυχθεί αργότερα σε κάποια φάση της ζωής ίσως λόγω κάποιου τραυματισμού ή μόλυνσης.
Η τεστοστερόνη, η οποία παράγεται κυρίως από τους όρχεις, αρχίζει και δρα στον άνδρα από την εμβρυική του ζωή. Έπειτα, στην περίοδο της εφηβείας η τεστοστερόνη είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη των δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, όπως και για τη φυσιολογική σεξουαλική λειτουργία και τη γονιμότητα.
Ποια είναι τα αίτια του υπογοναδισμού;
Ο υπογοναδισμός χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες τον πρωτοπαθή και τον δευτεροπαθή.
Πρωτοπαθής υπογοναδισμός: Όταν υπάρχει βλάβη στους όρχεις οι οποίοι δεν μπορούν να παράγουν τη φυσιολογική ποσότητα τεστοστερόνης που χρειάζεται ο οργανισμός.
Τα πιο συχνά αίτια του πρωτοπαθούς υπογοναδισμού είναι τα εξής:
Κρυψορχία: Αν οι όρχεις δεν κατεβαίνουν φυσιολογικά στο όσχεο , αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία των όρχεων και κατ’ επέκταση στη μειωμένη παραγωγή τεστοστερόνης.
Συγγενείς ανωμαλίες: Όπως το σύνδρομο Klinefelter.
Παρωτίτιδα: Σε περίπτωση που η λοίμωξη συμβεί στην ενήλικη ζωή του άνδρα, υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί βλάβη στους όρχεις.
Τραυματισμός τον όρχεων: Μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή τεστοστερόνης, μόνο αν προκληθεί ζημιά και στους δύο όρχεις.
Θεραπείες για καρκίνο: Τόσο η χημειοθεραπεία όσο και η ακτινοβολία (η οποία γίνεται στην περιοχή των όρχεων) μπορούν να επηρεάσουν την παραγωγή της τεστοστερόνης και του σπέρματος. Συνήθως όμως, η μείωση της παραγωγής της τεστοστερόνης είναι παροδική.
Δευτεροπαθής υπογοναδισμός: Όταν υπάρχει πρόβλημα στον υποθάλαμο ή στην υπόφυση του εγκεφάλου. Η γοναδοτροπίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται υπό φυσιολογικές συνθήκες στον υποθάλαμο. Είναι υπεύθυνη να διεγείρει την υπόφυση που παραγάγει την ωοθυλακιοτρόπο (FSH) η οποία θα δώσει το μήνυμα στους όρχεις, για να παράγουν την τεστοστερόνη.
Τα πιο συχνά αίτια του δευτεροπαθούς υπογοναδισμού είναι τα εξής:
Φάρμακα
Παχυσαρκία
Γήρανση
Σύνδρομο Kallmann: Είναι γενετικό σύνδρομο, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ελάττωμα στον υποθάλαμο, που δημιουργεί μια ανεπάρκεια της ορμόνης γοναδοτροπίνης.
Παθήσεις της υπόφυσης: Διάφορες παθήσεις, όπως όγκοι της υπόφυσης, χειρουργικές επεμβάσεις αλλά και η ακτινοβολία στην περιοχή μπορεί να είναι αίτια υπογοναδισμού.
Διάφορες λοιμώξεις: Όπως η φυματίωση και το AIDS.
Ποια είναι τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο υπογοναδισμός;
Ο υπογοναδισμός μπορεί να εμφανίζει διαφορετικά συμπτώματα αναλόγως με την ηλικία του άνδρα.
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με προεφηβικό υπογοναδισμό είναι τα εξής:
- Κρυψορχία
- Στειρότητα
- Σαρκοπενία
- Λεπτή φωνή
- Μικροί όρχεις
- Γυναικομαστία
- Μειωμένη οστική μάζα
- Ευνουχοειδή χαρακτηριστικά
- Μη σύγκλειση των επιφύσεων
- Αύξηση ύψους κατά την ενήλικη ζωή
- Αραιή τριχοφυΐα προσώπου και σώματος
- Μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και δραστηριότητα
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με τον υπογοναδισμό των ενηλίκων είναι τα εξής:
- Εξάψεις
- Σαρκοπενία
- Αίσθημα κόπωσης
- Στυτική δυσλειτουργία
- Μειωμένη οστική μάζα
- Καταθλιπτικές σκέψεις
- Απώλεια ερωτικής επιθυμίας
- Απώλεια σωματικού τριχώματος
- Απώλεια ενεργητικότητας και δύναμης
- Αυξημένο σωματικό βάρος ή παχυσαρκία
- Σπανιότερες και αδύναμες πρωινές στύσεις
Πως διαγιγνώσκεται ο υπογοναδισμός;
Η διαδικασία εντοπισμού του υπογοναδισμού ξεκινά με τη λήψη ενός εκτεταμένου ιστορικού από τον ιατρό και συνεχίζεται με την πραγματοποίηση μιας σωματικής εξέτασης. Ευρήματα όπως η μείωση του μεγέθους των όρχεων, αλλαγές στη μυϊκή δομή και στην τριχοφυΐα, μπορεί να υποδηλώσουν υπογοναδισμό.
Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης χρησιμοποιούνται διάφορες εξετάσεις, όπως:
- Ορμονικές αιματολογικές εξετάσεις
- Ακτινολογικός έλεγχος της υπόφυσης
- Έλεγχος για χρωμοσωμικές ανωμαλίες
Ποια είναι η θεραπεία του υπογοναδισμού;
Η θεραπεία του υπογοναδισμού εξαρτάται από τα αίτια που τον προκάλεσαν όπως επίσης και από την ηλικία, την ανάγκη ανακούφισης από τα συμπτώματα (αποκατάσταση της libido) και την επιθυμία τεκνοποίησης.
- Αν το πρόβλημα προέρχεται από τραυματισμό στους όρχεις και επηρεάζεται η παραγωγή της τεστοστερόνης, τότε η θεραπεία περιλαμβάνει χορήγηση τεστοστερόνης.
- Αν το πρόβλημα αφορά κάποιον όγκο στην υπόφυση τότε η αντιμετώπιση είναι χειρουργική ή με ακτινοβολία.
- Αν τίθεται θέμα υπογονιμότητας συνδεδεμένο με τον υπογοναδισμό, ίσως πρέπει να εξεταστεί η επιλογή της εξωσωματικής καθώς η υπογονιμότητα δεν μπορεί πάντα να αποκατασταθεί με κάποια φαρμακευτική αγωγή.
Ο Χειρουργός Ανδρολόγος-Ουρολόγος Λέκας Αλέξανδρος αποτελεί πολυβραβευμένο μέλος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας, της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας κι άλλων συλλόγων. Εάν υποπτεύεστε πιθανή λοίμωξη, παρατηρήσετε ανησυχητικά συμπτώματα, ή για οποιαδήποτε άλλη ανάγκη σας, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί του.
Ποια είναι τα αίτια του υπογοναδισμού;
Ο υπογοναδισμός χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες τον πρωτοπαθή και τον δευτεροπαθή. Χαρακτηρίζεται ως πρωτοπαθείς αν υπάρχει βλάβη στους όρχεις και σαν δευτεροπαθής αν υπάρχει πρόβλημα στον υποθάλαμο ή στην υπόφυση του εγκεφάλου.
Ποια είναι τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο υπογοναδισμός;
Ο υπογοναδισμός μπορεί να εμφανίζει διαφορετικά συμπτώματα αναλόγως με την ηλικία του άνδρα.
Τα βασικά συμπτώματα του προεφηβικού υπογοναδισμού είναι η κρυψορχία, η στειρότητα, η σαρκοπενία,η λεπτή φωνή, οι μικροί όρχεις και η γυναικομαστία.
Τα βασικά συμπτώματα του υπογοναδισμού των ενηλίκων είναι οι εξάψεις, η σαρκοπενία, το αίσθημα κόπωσης, η στυτική δυσλειτουργία και η απώλεια ερωτικής επιθυμίας.
Πως διαγιγνώσκεται ο υπογοναδισμός;
Η διαδικασία εντοπισμού του υπογοναδισμού ξεκινά με τη λήψη ενός εκτεταμένου ιστορικού και με την πραγματοποίηση μιας σωματικής εξέτασης. Στη συνέχεια εκτελούνται κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις όπως είναι η βιοψία όρχεων, το σπερμοδιάγραμμα, οι ορμονικές αιματολογικές εξετάσεις κ.α.
Ποια είναι η θεραπεία του υπογοναδισμού;
Η θεραπεία του υπογοναδισμού εξαρτάται από τα αίτια, την ηλικία, την ανάγκη ανακούφισης από τα συμπτώματα και την επιθυμία τεκνοποίησης. Λαμβάνοντας αυτά υπόψιν ο ιατρός αποφασίζει για την κατάλληλη θεραπεία.