Κρυψορχία

Η κρυψορχία είναι μία κατάσταση κατά την οποία ο όρχις αδυνατεί να κατέλθει στη φυσιολογική του θέση δηλαδή μέσα στην οσχεϊκή κοιλότητα.

Η κατάσταση αυτή είναι διαφορετική από τον έκτοπο όρχι, ο οποίος ενώ κατεβαίνει κανονικά μέσα από το βουβωνικό πόρο, δεν καταλήγει στο όσχεο, αλλά τελικά ανευρίσκεται σε μη φυσιολογική θέση (ενδοκοιλιακός, περινεϊκός, ομφαλικός και μηριαίος) καθώς και από τον ανασπώμενο όρχι, ο οποίος είναι φυσιολογικός όρχις που κάποιες στιγμές εισέρχεται εντός του βουβωνικού πόρου.

Αίτια  Κρυψορχίας

Ανατομικές (σύγκλειση βουβωνικού πόρου, μεγάλο μήκος επιδιδυμίδας, μερική ή ολική ατρησία αυτής, μικρό μήκος σπερματικού πόρου ή/και σπερματικών αγγείων), λειτουργικές, γενετικές αλλά και ορμονικές διαταραχές έχουν προταθεί κατά καιρούς σαν πιθανά αίτια της ατελούς καθόδου του όρχεως.

Διάγνωση Κρυψορχίας

Συνήθως η διάγνωση της κρυψορχίας είναι εύκολη. Η απουσία του όρχεως από το όσχεο διαπιστώνεται εύκολα από την κλινική εξέταση του ασθενή, ο οποίος θα πρέπει να εξετάζεται σε ηρεμία και σε θερμό περιβάλλον.

Η δυσκολία πολλές φορές έγκειται στην εντόπιση του όρχεως, ο οποίος συνήθως ανευρίσκεται σε κάποιο σημείο της πορείας του μεταξύ της κοιλιακής κοιλότητας και του οσχέου. Η πιο συνήθης εντόπιση είναι στη βουβωνική χώρα.

Σε περιπτώσεις που ο όρχις δεν ανευρίσκεται με την κλινική εξέταση, ο ιατρός προσφεύγει στη χρήση άλλων εξετάσεων όπως το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία ή ακόμη λαπαροσκοπίας ή σπινθηρογραφήματος με Tc99 σε περιπτώσεις ενδοκοιλιακών όρχεων.

Οι γονείς θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι ο όρχις μπορεί να κατέλθει μέχρι και ένα έτος μετά τη γέννηση του αγοριού και γι’ αυτό το λόγο οποιαδήποτε απόφαση για πιθανή επέμβαση θα πρέπει να λαμβάνεται μετά από αυτό το χρονικό διάστημα.

Θεραπεία Κρυψορχίας

Η Θεραπεία της Κρυψορχίας είναι κατά κύριο λόγο χειρουργική και συνίσταται στην ανεύρεση και παρασκευή του όρχεως, την τοποθέτησή του μέσα στην κοιλότητα του οσχέου και την καθήλωσή του στο όσχεο πριν από τη συμπλήρωση των 2 ετών, καθώς η πρώιμη αντιμετώπιση της κρυψορχίας θεωρείται ότι μπορεί να περιορίσει τις επιπλοκές που οι έκτοποι όρχεις παρουσιάζουν.

Οι επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν είναι:

1. σοβαρές ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις με αποτέλεσμα να καταστεί μη λειτουργικός σε ότι αφορά την παραγωγή σπερματοζωαρίων
2. συστροφή του έκτοπου όρχεως
3. διαταραχή μέσω ανοσοβιολογικών μηχανισμών της λειτουργίας και του άλλου όρχεως και πρόκληση στειρότητας
4. ο έκτοπος όρχις έχει 20-40 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξει καρκίνο (σεμίνωμα του όρχεως) μετά την πάροδο αρκετών χρόνων

Η ορμονοθεραπεία με τη μορφή χορήγησης χοριακής γοναδοτροπίνης για μία μικρή χρονική περίοδο κατά πολλούς βοηθά στην κάθοδο του όρχεως.

Έτσι έχει προταθεί να χορηγείτε ορμόνη (LHRH) για 4 εβδομάδες, με τη μορφή spray, καθημερινά από την ηλικία των 10 μηνών. Αν το σχήμα αυτό αποτύχει, συνιστάται η εβδομαδιαία χορήγηση 1500 units hcG για 3 εβδομάδες.

Αν και αυτό αποτύχει τότε είναι επιβεβλημένη η χειρουργική επέμβαση.

Πάντως στην ιατρική κοινότητα εξακολουθεί να υπάρχει διχογνωμία στο ζήτημα της ορμονικής θεραπείας καθώς πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως μόνο οι κινητοί (ανασπώμενοι) όρχεις απαντούν σε αυτή και όχι τα αγόρια και κρυψορχία.