Οξεία κυστίτιδα

[content_table]
Το 95% των γυναικών με ουρολοίμωξη εκδηλώνεται με συμπτωματολογία κυστίτιδας (συχνουρία, δυσουρία, αίσθημα βάρους στην κοιλιακή χώρα, αιματουρία).

Υπολογίζεται ότι το 40% των γυναικών θα βιώσουν έστω και μία φορά στη ζωή τους επεισόδιο οξείας κυστίτιδας. Η διάγνωση βασίζεται στη συμπτωματολογία αλλά και στη γενική και καλλιέργεια ούρων όπου και επιβεβαιώνουν τον αιτιολογικό παράγοντα.

Η θεραπεία εκλογής είναι οι κινολόνες και η τριμεθοπρίμη-σουλφομεθοξαζόλη σε βραχυπρόθεσμα θεραπευτικά σχήματα (έως τρεις ημέρες). Βασικό ρόλο διαδραματίζει και η αυξημένη κατανάλωση ύδατος όχι μόνο κατά τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και ως τρόπος ζωής, για την αποφυγή υποτροπής.

Ο απεικονιστικός έλεγχος κρίνεται απαραίτητος μόνο σε περιπτώσεις υποτροπών (>2 ουρολοιμώξεις το εξάμηνο ή > από 3 το χρόνο) και περιλαμβάνει ακτινογραφία ΝΟΚ και U/S νεφρών-κύστεως (έλεγχο λιθιάσεως) και αν κριθεί απαραίτητο συμπληρώνεται με ενδοφλέβια πυελογραφία, CT-ουρογραφία και κυστεοσκόπηση.

Πολλές γυναίκες αναφέρουν ότι παρουσιάζουν ουρολοίμωξη μετά από σεξουαλική επαφή.

Αν αυτό επιβεβαιωθεί κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια εξετάσεων στον σύντροφο με γενική ούρων, καλλιέργεια ούρων και καλλιέργεια σπέρματος και αν βρεθεί αιτιολογικός παράγοντας δίνεται η κατάλληλη αντιβίωση. Σε περιπτώσεις όπου ο σύντροφος δεν έχει λοίμωξη του ουροποιογεννητικού συστήματος, προτείνεται η χορήγηση αντιβίωσης πριν από τη σεξουαλική επαφή ή αμέσως μετά.